ભારતમાં, આપણી પવિત્ર અગિયારી અને આતશ બહેરામના પવિત્ર અગ્નિને સમયાંતરે કાઠી અથવા બાબુલ (બબૂલ નિલોટિકા) વૃક્ષના ધીમે ધીમે બળતા લાકડા અર્પણ કરીને સતત સળગતા રાખવામાં આવે છે, જેમાં પાણીનું પ્રમાણ ઓછું હોય છે. ચંદનનું લાકડું ઝડપથી બળે છે અને પવિત્ર અગ્નિને સુગંધિત અર્પણ તરીકે વધુ ઉપયોગમાં લેવાય છે. આ પવિત્ર અગ્નિની રાખ અથવા રાખને પવિત્ર માનવામાં આવે છે અને પુજારીઓ અને ભક્તો દ્વારા ઊંડા આધ્યાત્મિક જોડાણ કેળવવા માટે કપાળ પર લગાવવામાં આવે છે. ધાર્મિક દૃષ્ટિકોણથી, ઝોરાસ્ટ્રિયનો પણ માને છે કે કપાળ પર રાખ્યાનો ઉપયોગ નમ્રતા અને ઉપચારની ભાવના જગાડે છે.
ધર્મશાસ્ત્રની દ્રષ્ટિએ, અર્દીબેહેસ્ત અમેશા સ્પેન્ટા એ અહુરા મઝદાની ઉપચાર શક્તિ છે જે અગ્નિનું નેતૃત્વ કરે છે, અને પવિત્ર અગ્નિને અર્પણ કરાયેલ સુગંધિત ખોરાક (બળતણ) ની ભેટ આપણને શુદ્ધ, પવિત્ર અને ઉપચાર રાખની ભેટ તરીકે પરત કરવામાં આવે છે. આ હિન્દુઓ દ્વારા હિન્દુ મંદિરમાં દેવતાને ફળો, દૂધ, નાળિયેર અથવા મીઠાઈઓ અર્પણ કરવા અને તેને પવિત્ર અને આશીર્વાદિત પ્રસાદ (સંસ્કૃતમાં કૃપાળુ ભેટ અથવા ધન્ય અર્પણ માટે વપરાય છે) તરીકે પાછું પ્રાપ્ત કરવા જેવું છે.
ઝોરાસ્ટ્રિયન પરંપરામાં, અહુરા મઝદા અને પવિત્ર અગ્નિને મિત્રો તરીકે જોવામાં આવે છે જેમની પાસે આશા સાથે જીવેલા જીવનની સુગંધ સાથે સુગંધિત લાકડાની ભેટો લઈ જવાની અપેક્ષા રાખવામાં આવે છે જે સત્ય, ન્યાયી આચરણ, શુદ્ધતા અને સર્જનની બધી રચનાઓ સાથે સુમેળનું પ્રતિનિધિત્વ કરે છે. આતશ નિયાશે આપણે પ્રાર્થના કરીએ છીએ: વિસ્પાનામ પરા-ચરેન્તમ આતર્શ જસ્ત આદિદયા જેનો અર્થ થાય છે: અગ્નિ બધા મુલાકાતીઓના હાથ તરફ જુએ છે અને પૂછે છે: ચાલતો મિત્ર બેઠેલા મિત્ર માટે શું લાવે છે? ચાલતો મિત્ર એ ભક્ત છે જે તેના હાથમાં સુગંધિત લાકડા ધરાવે છે અને બેઠેલો મિત્ર એ અગિયારી અથવા આતશ બહેરામમાં યોગ્ય રીતે વિરાજિત પવિત્ર અગ્નિ છે.
કેટલાક લોકો બેઠેલા મિત્રને ભક્તના હૃદય અને મનમાં રહેલી આધ્યાત્મિક અગ્નિ તરીકે પણ અર્થઘટન કરે છે જે પોતાના હાથ તરફ જુએ છે અને પ્રાર્થનામાં ઉપાડેલા હાથ અને સુગંધિત પ્રસાદ લઈને પૂજા સ્થાન પર સર્જનહાર (અહુરા મઝદા) સમક્ષ શું લાવ્યા છે તેના પર પ્રશ્ર્ન કરે છે અથવા ચિંતન કરે છે?
આતશ નિયાશમાં, ભક્ત પુષ્ટિ આપે છે: આત યેઝી-શે એમ બારૈતિ એસ્મેમ વા આશય બેરેતેમ (અર્થ: જ્યારે ભક્ત સુગંધિત બળતણ અર્પણ કરે છે, ત્યારે અહુરા મઝદા પ્રસન્ન થાય છે અને ભક્તને આશીર્વાદ આપે છે). આને આગળ આ રીતે વિસ્તૃત કરવામાં આવ્યું છે: ઉપ-થ્વા હક્ષોઇત ગેષ વંથ્વા, ઉપ વિરાનામ પૌરુતાસ જેમાં પ્રગતિ, સમૃદ્ધિ અને શક્તિ અને બહાદુરી સાથે સંતાનના આશીર્વાદનો સમાવેશ થાય છે. મહત્વપૂર્ણ રીતે, ભક્તને સદ્ગુણી અને પરોપકારી કાર્યો કરીને ખુશ અને હેતુપૂર્ણ જીવન જીવવા માટે સક્રિય અને સર્જનાત્મક મનનો આનંદ માણવા માટે આશીર્વાદ મળે છે.
ફક્ત એક નિયુક્ત ધર્મગુરૂજ પવિત્ર અગ્નિની સંભાળ રાખી શકે છે અને ભક્ત ફક્ત દૂરથી જ પોતાની ભક્તિ અર્પણ કરી શકે છે, તેથી પવિત્ર રાખ (રાખ્યા) લગાવવી એ પવિત્ર કેબલા અંદર પવિત્ર અગ્નિ સાથે જોડાવાનો ધાર્મિક સંકેત બની જાય છે. આમ, રાખ્યા, જે પવિત્ર અગ્નિનું અવશેષ ગાળણ છે, તે ભક્તિ, આધ્યાત્મિક જાગૃતિ અને દિવ્યતા સાથે જોડાણનું પ્રતીક છે. કપાળ પર લગાવવાથી, તે ઊર્જાના આધ્યાત્મિક કેન્દ્રને સક્રિય કરે છે તેવું માનવામાં આવે છે જેને રહસ્યવાદીઓ ઘણીવાર આધ્યાત્મિક ત્રીજી આંખ કહે છે. આંખોના કેન્દ્રની ઉપર કપાળ પરનું આ ખાસ સ્થાન, શાણપણ, દિવ્યતા અને આધ્યાત્મિક ઉત્ક્રાંતિ સાથે પણ સંકળાયેલું છે.
આતશ બહેરામની રાખ્યા એ એક દિની અલાત અથવા બીજા આતશ બહેરામને પવિત્ર કરવા માટે જરૂરી પવિત્ર વિધિ છે. જ્યારે ભારતના સંજાણ ખાતે પ્રથમ આતશ બહેરામને પવિત્ર કરવામાં આવ્યા હતા, ત્યારે ખોરાસન (ઈરાન) માં આતશ બહેરામની પવિત્ર રાખ જમીન દ્વારા ભારતમાં લાવવામાં આવી હતી. ભારતમાં આ પવિત્ર અગ્નિ ઈરાનના પવિત્ર અગ્નિ સાથે ધાર્મિક જોડાણને કારણે, તેને ઈરાનશાહ તરીકે ઓળખવામાં આવે છે.
રાખ્યા એટલી પવિત્ર માનવામાં આવે છે કે પરંપરાગત રીતે ભક્ત અગ્નિ મંદિરની ઇમારત છોડીને જતાની સાથે જ તેને ભૂસી નાખવામાં આવે છે જેથી તે અગ્યારી અથવા આતશ બહેરામના પવિત્ર સ્થાનની બહાર અપવિત્ર ન થાય. રાખ્યાનો ઉપયોગ નકારાત્મક ઉર્જાથી રક્ષણ આપે છે અને શાંત અસર લાવે છે તેવું પણ માનવામાં આવે છે. તે જ્ઞાન શોધનારને એકાગ્રતા અને ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવામાં મદદ કરે છે તેવું પણ માનવામાં આવે છે.