આપણે વારંવાર આપણા પવિત્ર અવેસ્તા ગ્રંથો વિશે વાત કરીએ છીએ. એવું માનવામાં આવે છે કે અસલ જરથુષ્ટ્રના સમયથી અવેસ્તાના એકવીસ નાસ્ક અથવા ગ્રંથો હતા, જેમાં સર્જન, જરથુષ્ટ્રના જીવન વિશેની વિગતો તેમજ શાહ વિસ્તાસ્પ, કાયદો, ખગોળશાસ્ત્ર, દવા, કળા અને હસ્તકલા ધર્મના સિદ્ધાંતો, વગેરે જેવા વિષયોને આવરી લેવામાં આવ્યા હતા.
એકવીસ ગ્રંથોનું જ્ઞાન અને શાણપણનો ખજાનો હતો એમ કહી શકાય! કમનસીબે, એક નાસ્ક અથવા વોલ્યુમ સિવાય, બાકીના બધા ખોવાઈ ગયા છે. જો કે, આપણાં સારા નસીબ માટે આપણી પાસે નવમી સદી દરમિયાન લખાયેલ પહેલવી ડેનકાર્ડ છે, જેને વિદ્વાનો એકવીસ નાસ્કનો અધિકૃત અને વિગતવાર સારાંશ
માને છે.
એકવીસ ખંડોમાંના દરેકનું નામ યથા અહુ વૈર્યો ચૂકવનારના એકવીસ શબ્દો પરથી રાખવામાં આવ્યું હતું. ઉદાહરણ તરીકે, પ્રથમ નાસ્કને યથા (પહલવી સ્ટુડગર) કહેવામાં આવતું હતું અને તેમાં બાવીસ પ્રકરણો હતા. બીજા ખંડનું નામ અહુ હતું અને તેમાં બાવીસ પ્રકરણ હતા. ત્રીજા ખંડનું નામ વૈર્યો હતું અને તેમાં એકવીસ પ્રકરણો હતા અને એકવીસમા નાસ્ક સુધી, જેને વસ્ત્રેમ કહેવામાં આવતું હતું, જેના તેત્રીસ પ્રકરણો હતા.
એવું માનવામાં આવે છે કે પૂર્વ-ઐતિહાસિક કાયન વંશ દરમિયાન, તુરાનના દુષ્ટ રાજા – અરજસ્પ – એ એકવીસ નાસ્કનો નાશ કરવાનો પ્રથમ પ્રયાસ કર્યો હતો. જો કે, વોલ્યુમ બર્ન કરવાનો તેમનો પ્રયાસ નિષ્ફળ ગયો. પરંપરાગત અહેવાલો અનુસાર, એકવીસ ગ્રંથો ત્યાં સુધી સુરક્ષિત રહ્યા જ્યાં સુધી મેસેડોનિયાના એલેક્ઝાન્ડરે દારૂના નશામાં પરસીપોલિસ અને તે સાથે શાંતિ, પ્રગતિ અને સમૃદ્ધિના આ કિલ્લા પર મહાન પુસ્તકાલયને પણ બાળી નાખ્યું. પર્સિયન વજરકાર્ડ દિની જણાવે છે કે એલેક્ઝાન્ડર પછી, ચાર નાસ્કના માત્ર થોડા જ પ્રકરણો અસ્તિત્વમાં હતા.
પાર્થિયન રાજવંશ દરમિયાન વોલ્યુમો પુન:સંકલિત કરવાનો પ્રયાસ કરવામાં આવ્યો હતો. જો કે, સાસાનિયન વંશના સ્થાપક અરદેશીર બાબાગનના નેતૃત્વમાં, દસ્તુર તોસર (તંસાર)ના નેતૃત્વ હેઠળ વિખરાયેલા ગ્રંથોનું પુન:સંકલન કરવામાં આવ્યું હતું અને લખવા માટે પ્રતિબદ્ધ હતા. સદનસીબે, પ્રાચીન કાળમાં, શાસ્ત્રો લખવા કરતાં યાદ કરીને વધુ સાચવવામાં આવતા હતા.
અવેસ્તા રચનાઓને મંથરા (પવિત્ર મંત્રોચ્ચાર) કહેવામાં આવે છે જેમાં દૈવી શક્તિ અને સામર્થ્ય હોય છે જો સચોટ રીતે જાપ
કરવામાં આવે તો વિશ્વાસ સાથે શરીર અને મનની શુદ્ધતા પણ હોય છે. પહલવી ડેનકાર્ડ (પુસ્તક 3) ભારપૂર્વક જણાવે છે કે મંથરાનું સર્જન હરવિસ્પ-અગાહીહ ઉદ કેરોગ અથવા ઓરહમાઝદની સર્વજ્ઞતા અને શક્તિ (સર્વોચ્ચ દિવ્યતા) દ્વારા કરવામાં આવ્યું છે. જો કે આજે આપણી પાસે જે છે તે આઇસબર્ગની કહેવત છે, તે હજી પણ સદીઓથી સમુદાયને ટકાવી રાખવા માટે પૂરતું છે. આ મંત્રોચ્ચાર પ્રાચીન છે પરંતુ નકારાત્મકતાની તમામ શક્તિઓને મટાડવાની અને હરાવવાની શક્તિથી ભરપૂર છે.