છોત્તેર વર્ષથી, દર નવા વર્ષના દિવસે, છત્તીસગઢના બસ્તરમાં આવેલા કુટ્રુ ગામના ગ્રામજનો પ્રેમ અને બદલાની એક કમનસીબ વાર્તાના ભાગ રૂપે, મુંબઈ સ્થિત પારસી ઉદ્યોગપતિ – પેસ્તનજી નવરોજી ખરાસ, વય 45 વર્ષ, જેમને 1948માં જંગલી ભેંસ દ્વારા દુ:ખદ રીતે મારી નાખવામાં આવ્યા હતા, તેમને સમર્પિત એક સ્મારક પાસે ઉજવણી કરે છે. એક પારસી દંપતીની દુ:ખદ પ્રેમકથા અને જંગલી ભેંસના બદલાને ફરીથી જીવંત કરતી એક કરૂણ વિધિ સાથે જીવંત બને છે, કારણ કે ગ્રામજનો ખરાસની કબરની આસપાસ ભેગા થાય છે. ખરાસના મૃત્યુ સ્થળ પરનું સ્મારક, તેમના અને તેમની પત્ની, રોઝી વચ્ચેના કાયમી પ્રેમ અને તેમને મારનાર ભેંસના જંગલી બદલાનું પ્રતીક છે. 1 જાન્યુઆરી, 1948ના રોજ, ખરાસ અને તેમના મિત્રો શિકારની યાત્રા પર કુટ્રુ નજીકના જંગલમાં ગયા, જ્યાં એક જંગલી ભેંસને ગોળી મારવામાં આવી. ખરાસને એમ લાગ્યું કે ભેંસ મરી ગઈ અને તે તેમની પાસે ગયા પરંતુ ભેંસ અચાનક ઉભી થઈ ગઈ અને ખરાસ પર હુમલો કરીને તેમને મારી નાખ્યા.રોઝી અંતિમ સંસ્કાર કરવા માટે બસ્તર ગઈ અને એક કબર બનાવી, જેની તે 24 વર્ષથી દર નવા વર્ષના દિવસે મુલાકાત લેતી હતી, તેની સ્મૃતિને માન આપીને અને સ્થાનિક ડોક્ટરને તે સ્થળે માટીનો દીવો પ્રગટાવવાની વ્યવસ્થા પણ કરી હતી.
આટલા વર્ષોથી, આ વિધિ ગ્રામજનો દ્વારા મનાવવામાં આવે છે, જેઓ કબરને આદર અને વિસ્મયથી જુએ છે, પ્રેમ અને વેરની કરૂણ વાર્તાને યાદ કરે છે જેણે તેમના સ્થાનિક ઇતિહાસને આકાર આપ્યો હતો. જંગલી પ્રાણીના ક્રોધનું પ્રતીક કરતું ભેંસનું માથું, તે વિનાશક દિવસે બનેલી ઘટનાઓની યાદ અપાવવા માટે, સ્થાનિક મકાનમાલિકના મહેલની દિવાલ પર હજુ પણ લટકતું રાખવામાં આવ્યું છે.
