આપણામાંના મોટાભાગના લોકો યોગ્ય રીતે સમજ્યા વિના આપણા ધર્મગુરૂઓને મોબેદ સાહેબ અથવા દસ્તુરજી કહે છે. અહીં તેમની સમજણ માટે રજૂ કરેલ છે:
મોબેદ: ખૂબ જ ઉચ્ચ પ્રાપ્ત કરેલ આધ્યાત્મિક પદ છે. એક મગવન, મગોપત. મોઘુ-પૈતિ – ગુપ્ત જ્ઞાનનો ખજાનો (બાતેં જ્ઞાન) ધરાવતો. તેથી આપણે મોબેદને મુ=આબેદ એક આબેદ તરીકે પરિભાષિત કરી શકીએ છીએ; એક ખૂબ જ ઉત્કૃષ્ટ આધ્યાત્મિક અસ્તિત્વ.
દસ્તુર: એક શીર્ષક છે, જે મોટે ભાગે આતશબેહરામના વડાને આપવામાં આવે છે. ઉચ્ચ પુરોહિત તરીકે ઓળખવામાં આવે છે, જેઓ સંસ્થાની કામગીરી અને ધાર્મિક વિધિઓનું ધ્યાન રાખે છે. દસ્તુર શબ્દનું મૂળ = પદસ્ત-બારથ અથવા પદસ્ત-ગીરથ. દસ્ત- (સંસ્કૃત હસ્ત) = હાથ; ગીર = પકડી રાખવું, આગેવાની લેવી.
એક જે તમને તમારો હાથ પકડીને આધ્યાત્મિક માર્ગ પર લઈ જાય છે. – એક લીડર!
તો પછી આપણા પુરોહિતોને શું સંબોધન કરવું જોઈએ? આપણે તેમને કેવી રીતે બોલાવવું જોઈએ? આપણા પુરોહિતોને એરવદ કહી શકાય. જરથોસ્તી ધર્મગુરૂઓને તેમના ગ્રેડની દ્રષ્ટિએ આ રીતે કહી શકાય:
1) આથાવન – આથ્રવાક્ષી – જેમણે નાવર સમારોહ કર્યો હોય અને દાદગાહ આતશની ક્રિયાઓ કરતા હોય. જશન જેવી સાદી વિધિ કરી શકે છે. બોઈ, નવજોત અથવા લગ્ન કરવા જેવી ક્રિયાઓ માટે હકદાર નથી,
2) એરવદ – એક જેમણે પ્રિસ્ટ હૂડ-મરાતબનો બીજો તબક્કો પસાર કર્યો છે. તે મૂળભૂત વિધિ-જશન કરી શકે છે. નવજોત, લગ્ન અને ફાયર ટેમ્પલમાં બોઈ આપી શકે છે.
3) યોઝદાથ્રેગર- જેમણે બારેશનુમ લીધું છે અને ઉચ્ચ ધાર્મિક વિધિઓ જેમ કે ઇજશ્ને-વંદીદાદ, વિસ્પારદ, નિરંગદિન વગેરે કરે છે. (પાવ મહેલની ક્રિયા)
4) મોબેદ – ધાર્મિક જીવનમાં ખૂબ જ સંત ઉચ્ચ સ્થાન પ્રાપ્ત કરનાર, બાતેન જ્ઞાન ધરાવનાર, કુદરત સાથે પણ તાલમેલ બેસાડવાની આધ્યાત્મિક શક્તિ ધરાવનાર. એક આબેદ.
5) દસ્તુર- સંસ્થાના વડા, જે સંસ્થાની કામગીરી અને અગિયારી/આતશબેહરામના ધાર્મિક સમારોહની દેખરેખ રાખે છે. જે એક લીડર, ઓછામાં ઓછું એરવદ છે. એ જે યોજદાથ્રેગર અને એક વિદ્વાન છે જેમને ધર્મનું સારું જ્ઞાન છે.