તાજેતરના સમયમાં, આપણે કમનસીબે ગંભાર શબ્દને ઘટાડી એક કપટી બનાવી દીધો છે. રાજકીય આકાંક્ષાઓ ધરાવનાર વ્યક્તિઓ દ્વારા હોસ્ટ કરવામાં આવેલા ગંભારો હંમેશા ભૂખ્યા સમુદાયને લલચાવવા માટે એક પ્લેટફોર્મ તરીકે તેનો ઉપયોગ કરવામાં આવ્યો છે. આ પ્રકારના ગંભાર મુખ્યત્વે લોકોને ઇવેન્ટમાં આવવા માટે લલચાવવા માટે છે – સામાન્ય રીતે ત્યાં થોડા કંટાળાજનક વક્તાઓ હોય છે અને ઘણી ફૂલની માળાઓ અને શાલની આપ-લે કરવામાં આવે છે. કેટલીકવાર, ભીડનું સંચાલન કરવા માટે, ત્યાં એક ગંભાર પણ હોય છે.
જે એક સમયે ગૌરવપૂર્ણ, ધાર્મિક પ્રસંગ હતો તેમાંથી, આપણે તેને એક કોમેડી સર્કસમાં પરિવર્તીત કરી દીધું છે. જ્યાં ટિકિટો બ્લેકમાં વેચાય છે; લોકો ચીસો પાડે છે અને બૂમો પાડે છે અને એકબીજાને ધક્કો મારતા હોય છે જાણે તેઓ દુકાળગ્રસ્ત વિસ્તારોમાંથી પાછા આવ્યા હોય! તેથી, કદાચ, આ ગૌરવપૂર્ણ ઘટનાના સાચા મહત્વને સમજવાનો સમય આવી ગયો છે.
ગંભારનો અર્થ થાય છે સંગ્રહ કરવાનો સમય. સામાન્ય રીતે કહીએ તો, આ સારા કાર્યો અને કુદરતના આશીર્વાદ એકત્રિત કરવાનો સમય છે. આધુનિક સમયમાં, સંખ્યાબંધ પરોપકારી પારસી અને ઈરાની ઝોરોસ્ટ્રિયનો તેમના પ્રિયની નૈયતે (સ્મરણ)માં ગંભારને આધ્યાત્મિક યોગ્યતાના કાર્ય તરીકે પ્રાયોજિત કરે છે અને તેમના તરફથી અને તેમના માટે આશીર્વાદ માંગે છે.
ધાર્મિક અને પરંપરાગત સંદર્ભમાં, છ ગંભારો છે (પ્રાચીન કાળમાં, વર્ષમાં દરેક પાંચ દિવસની છ મહાન રજાઓ – પ્રારંભિક તૈયારી માટે દરેક ગંભારના પ્રથમ ચાર દિવસ અને મુખ્ય તહેવારનો છેલ્લો દિવસ). ગંભારને યાદ કરવા માટે વર્ષ દરમિયાન ચોક્કસ સમયે ઉજવવામાં આવતો હતો:
એ) ઋતુઓ અને તેમની નિયમિતતા જેના પર વિશ્વની સમૃદ્ધિ નિર્ભર છે.
બ) તેમના ઉત્ક્રાંતિના ક્રમમાં અહુરા મઝદાની સારી રચનાઓ.
નીચે આપેલ કોષ્ટક છ ગંભારોની યાદી આપે છે, વર્ષ દરમિયાનનો સાચો સમય જ્યારે આ ઉજવણી કરવી જોઈએ અને અનુરૂપ ઋતુ અથવા રચના તેની ઉજવણી કરે છે: અમારા રિવાયત અનુસાર, પારસી પાસે છ મહત્વપૂર્ણ ફરજો છે:
1) છ ગંભારમાં પ્રદર્શન અથવા ભાગ લેવો;
2) રપિથવિનને પવિત્ર કરવો;
3) સરોશ યઝાતાને પૂજા અર્પણ કરો;
4) મૃતકોના ફ્રવાશીસને યાદ રાખો;
5) દિવસમાં ત્રણ વખત ખુર્શેદ અને મહેર નિયાયેશનો પાઠ કરો;
6) મહિનામાં ઓછામાં ઓછા ત્રણ વખત માહ બોખ્તાર નિયાયેશનો પાઠ કરો.
મિનોખેરાદ (અધ્યાય 9) સદાચારના સાત મુખ્ય કાર્યોની યાદી આપે છે, જેમાંથી પ્રથમ ત્રણ દાન (રાદીહ), સત્ય (રાસ્તિહ) અને ગંભારની ઉજવણી છે.
શાયસ્ત લા શાયેસ્ત અને સદ-દાર ગંભારની ઉજવણીને યોગ્યતાના ધાર્મિક કાર્યોની યાદીમાં ટોચ પર રાખે છે. બહ્મન યશ્ત (ઝંડ-એ-વહુમાન યસ્ના) જણાવે છે: જ્યારે ગંભાર ઉજવવામાં આવશે નહીં ત્યારે તે વિશ્વ માટે એક દુષ્ટ દિવસ હશે (એટલે કે, તે એક દુષ્ટ દિવસ હશે જ્યારે ઝોરાસ્ટ્રિયનો અહુરા મઝદાનો આભાર માનવામાં નિષ્ફળ જશે.)
પેશદાદીયન વંશના રાજા જમશીદે ગંભાર ઉજવવાની પરંપરા સ્થાપિત કરી હોવાનું માનવામાં આવે છે.
રાજા જમશીદે પણ કસ્તી પહેરવાની પરંપરા શરૂ કરી હોવાનું માનવામાં આવે છે, અને કસ્તીના અંતે છ ઝાંખરા પહેરનારને (કસ્તીના) છ ગંભારની ભલાઈ સાથે પોતાની જાતને જોડવાની યોગ્યતા પૂરી પાડે છે.
ગંભાર ઉજવણીના બે ઘટકો છે:
ફ) ધાર્મિક સેવાઓ (જેમાં આફ્રીંગન, બાજ, યાસ્ના અને ગંભારની પાવીનો સમાવેશ થાય છે) અને
બ) મિજબાની (ગંભાર-ની-ચાસની).
પરંપરાગત રીતે, પારસી લોકો ગંભાર માટે રોકડ, અનાજ, વાઇન અથવા મેન્યુઅલ સેવાઓનું યોગદાન આપે છે. ગરીબમાં ગરીબ વ્યક્તિ રસોઈ માટે લાકડા અથવા બળતણના ટોકન ભાગનું યોગદાન આપી શકે છે.
શાયસ્ત લા શાયેસ્ત અનુસાર, ગંભારથી પાછા ફરતી વખતે, એક પારસીએ 4 યથા અહુ વૈર્યોસ (પાદરીઓ ગંભારના આફ્રીન પહેલાં 4 યથાઓનું પાઠ કરે છે) નો પાઠ કરવો જોઈએ.
જ્યાં વાજબી સંખ્યામાં પારસી લોકો રહે છે ત્યાં યોગ્ય સમયે ગંભાર ઉજવવાની પરંપરાને પુર્નજીવીત કરવી જોઈએ. પરંપરા અનુસાર, ગંભાર દિવસો દરમિયાન, અહુરા મઝદા તેમની રચનાઓ પર વિશેષ આશીર્વાદ (ઊર્જા) વરસાવે છે. તે દિવસે વિધિઓ કરીને, અમે સમગ્ર બ્રહ્માંડની સમૃદ્ધિ અને સુખ માટે આ શક્તિઓને આહવાન આપવામાં આવે છે. ઉપરાંત, પરંપરાગત રીતે, ગંભારમાં, ક્રમ અને વર્ગના તમામ અવરોધોને તોડીને શ્રીમંત અને ગરીબ એક સામાન્ય લંચ અથવા ડિનર ટેબલ પર બેસે છે, નિ:શંકપણે, એક સમુદાય જે પ્રાર્થના કરે છે અને તહેવારો સાથે રહે છે. પરંતુ, તેનાથી વિપરિત, એક સમુદાય કે જે ફક્ત કૃતજ્ઞતા અથવા થેંક્સગિવિંગ વિના જ ભોજન કરવામાં માને છે, તે અંધકારમય ભાવિ દર્શાવે છે!